من درخیابانها فقط به آسمان نگاه می کنم نه به آدمها ...

من در بزرگراهها به پرنده هایی که تخم چمن می خورن نگاه می کنم نه ماشینها ...

من موقع حرف زدن دیگران به صدای آواز خودم گوش میدهم نه خزعبلات ...

من موقع مظلوم واقع شدن به آرامشی که عصر خواهم داشت فکر می کنم نه قیافه وحشتناک شماها ...

...

ولی ...

ولی تا حالا شده محتاج یک قطره ... فقط یک قطره آب باشی تا نیمه پر لیوان رو ببینی ؟؟

من معتقدم که بگذارید سرانه مطالعه کشور همون 30 ثانیه

در هفته باقی بمونه .

نه به زور فرهنگ رو به خورد این ملت حمال بدین ? نه ما آدمای فرهیخته رو

از بوی گوزشون تو اون مصلای خراب شده خفه کنین.

تمام راه او به یاد او با همه آهنگها می خواند ... و من از تصور او با او کهیر می زنم !

.

به راحتی دیگه با همه جور آدم کنار می آم . کسی نه آزارم میده نه به نظرم مزاحم می آد .

.

اینهمه راه !!! با ارزش ترین کاری بود که تا حالا کسی برام کرده بود .

.

من اینهمه بزرگ شدم ? پس بقیه کی می خوان آدم تر شن ؟

.

اگه دوربین فیلم برداری ? عکاسی . موبایل رو از ایرونیا بگیرن هیچ چیز براشون نه معنی داره

نه زیباست .

.

من هفته پیش از یک سلیطه در خیابان کتک خوردم . همه به اتفاق می گن اگه پلاکشو بدی فلان

و بهمان می کنیم . و من مطمئنم پلاکشم می دادم هیچ کس ت.خم هیچ کسی رو در این خراب شده

نمی تونست بخوره .

.

تلقین می کنیم که شادیم . روشنفکریم . اوکییم . موفقیم . بهترینیم و خودمان را دوست داریم (ولی بین

خودمان بماند احساس پوکی می کنیم و این با احساس پوچی بسیار متفاوت است )

.

دوست داشتن یه درده ...

دوست داشته نشدن هزارو یک درد !

.

.

.

و من به هزار و دو درد مبتلام !

اینم یک عکس با حال از گروهک حزب الله خودتون در موردش قضاوت کنید؟؟؟