(اینو یادم اومد)...یه روز که رفته بودم حرم امام رضا اینا...نشسه بودم با خودم افکار نیهلیستی نشخوار می کردم که یه هو دیدم کنارم شلوغ شد...بعد شلوغ تر شد تا جایی که مجبور شدم واسه اینکه نرم زیر دست و پا پاشم واسسم...حدس اولم این بود که لابد یکی تموم کرده و بنا به رسم و رسوم ملت ریختن یه تیکه از لباس بنده خدا رو بکنن واسه تبرک...جلو هم که نمیشد رفت...یه کم گذشت..ملت راه افتادن..منم با خودم گفتم حکما جنازه رو سر دست گرفتن...ولی خبری از جنازه نبود...دیگه اینقدر کنجکاو شده بودم که بفهمم چه خبره(باتوجه به این که اگه از یه چیز متنفر باشم فضولیه!)...آقا ملت میگفتن آیت الله بهجته یا نمیدونم بهلوله...موضو 5 سال پیشه...منم که یه چیزایی شنیده بودم گفتم باید حتما صورتشو ببینم...البته یه صحنه ای هم بی تاثیر نبود اونم اینکه مردم ریخته بودن اون جاییی که شلوغ بود زمینو ماچ می کردن و یه دو تا زنم گریه میکردن اونم چه گریه ای (گولاخ)...خلاصه تو اون شلوغی که وصفش سخته خودمو رسوندم به زاویه مماس با حاجی که وقتی چهره شو دیدم(یه پیر مرد 1مترو پنجاه سانتی تقریبا دولا با یه عصا با 4 تا بچه مذهبی دور و ورش که مردم بنده خدا رو هل ندن-آخه ملت انگار ضریح متحرک دیده بودن..ها ولله)آقا تازه فهمیدم صورت نورانی یعنی که چه...واقعا میشد اینو حس کرد...یه آرامشی تو صورتش بود انگار بچه تو بغل مامانش خوابیده-یه شیر سیرم خورده- از اون موقع دیگه لازم نیست وصف آدمای نورانی رو بخونیم دیگه...یه پا مشاهده شدیم .

سلام . آقا ما از همین بچه گیمون هی داد میزدیم که باباجان این داستان شنگول و مُنگُل و تپه ی انگور ، تحریف شده و به این صورتی که تا حالا همه خوندند و دست به دست به شما ها رسیده نیست! نخیر مگه کسی حرف ما رو گوش میکرد.گوش نمیکرد دیگه! حالا که این صفحه رو در اختیار ما گذاشتند میتونم قضیه واقعی داستان رو براتون بگم تا از تمامی حقایق پرده برداری شه. و از این به بعد داستان اورجینالشو برای بچه های گلتون تعریف کنید. .حالا پس به داستان واقعی شنگول و مُنگُل و تپه ی انگور گوش کنید.

توی یه ده قشنگ و سر سبز یه خونه ی چوبی وجود داشت که مال یه خانم ببعی بود.

این ببعی خانم سه تا بچه داشت به نام های شنگول و مُنگُل و تپه ی انگور . این سه تا بچه، خیلی شّر بودن. یه روز که داشتند مثل همیشه فضولی میکردند ، دست مُنگُل  با چاقو برید و همونجور اَزَش خون میپاشید بیرون.ننه ببعی ما هم نگران شد و سریع لباساشو پوشید که بره پی طبیب.

البته همونطور که داشت لباس می پوشید به بچه های زبون نفهمش میگفت که :(( باز وقتی من دو دقیقه رفتم بیرون ، در رو باز نکنید ها، که باز این اراذل محله میریزن تو خونه تیکه تیکتون میکنن ، مخصوصا همون ارذله ی معروف ، آقا گرگه ! من در رو قفل میکنم ها ، تا وقتی خودم نیومدم و دستای سفیدمو! نشونتون ندادم در رو باز نکنید، نِمِدُنُم حرفام تو اون مُخای پوکتون فرو رفت یا نِه ؟!))

که بچه ها با هم گفتند((بَع!)) یعنی بـــَــعله!

 خلاصه اینو گفت  و دوید بیرون و شانسش تو این سهمیه بندی بنزین سریع ماشین گیرش اومد و رفت به طرف شهر.

بچه ها هم کمی پای کامپیوترشون  NEED FOR SPEED زدن تو  رگ و تا چند دقیقه ای خونه آروم بود . از دست مُنگُل هم هموجور خون میرفت و اصلا عین خیالش نبود. اما یه دفعه در به صدا در اومد.تق تق ! بچه ها دویدن پشت در . تپه ی انگور زودی میخواست در رو باز کنه که شنگول بهش گفت هو یَرِه کجا میری مگه ننه نگفت اول وایستید تا دستای سفیدمو! نشون بدم بعد در رو باز کنید؟! ...... تپه ی انگور گفت راست میگی ها! عجب گوسفندیم من!

بعدش بچه ها با هم گفتند (( بـَــــع ؟)) یعنی کیه کیه در میزنه در رو با لنگر میزنه؟ و آقا گرگه گفت منم منم مادرتون.در رو باز کنید بینَم!

بچه ها دوباره بلند و یکصدا گفتند:((بَع بَع ! )) یعنی اگه مردی دستاتو نشون بده ببینیم ؛ که آقا گرگه یک دستشو از زیر در آورد تو و مثل زغال سیاه بود! و این باعث شد که مُنگُل در جا کُپ کنه.

بچه ها خشمگین شدند و بلندتر گفتند : (( بـــَــــــــع!)) یعنی خودتی داداش! برو ما رو فیلم نکن ؛ ما خودمون محمد رضا گلزاریم! دستای مادر ما سفید و ظریفه ، مثل تو وحشتناک نیست!

آقا گرگه هم عصبانی شد و با خشم گفت عجب بچه های گوسفندی هستید شما، میگم در رو باز کنید ! بچه ها هم مثل همیشه گفتند: (( بـــَع!))یعنی گوسفند خودتی حیوون ! درست حرف بزن بی ادبِ بی تربیت، ارذله ی اوباش!

آقا گرگه دیگه نتونست طاقت بیاره و با یک حرکت جان کلودی در رو از وسط به دو شقه ی مساوی تقسیم کرد! مثل سیبی که از وسط کرم خورده باشَدِش! بعدش هم پرید تو خونه دنبال بچه ها، تپه ی انگور که از همه کوچیکتر و زرنگتر بود زودی دوید پشت میز تلویزیون قائم شد. ولی گرگ بی انصاف شنگول و مُنگُل رو خورد و یه آبم روش! ( نویسنده ی داستان میخواسته اونا درسته خورده بشن که اگه بعداً خواستن از شکم گرگه در بییان، زنده در بیــان ! )

خلاصه گرگه این دو تا رو خورد و رفت رو تخت ببعی خانم لم داد و به خواب رفت.تپه ی انگور هم سریع پرید با تلفن به موبایل مامانش زنگ زد که مامان اگه آب دستته بریز رو زمین و بدو بیا که شنگول و مُنگُلتو خوردن! مامانش هم که دیگه به هیچی جزء رسیدن به خونه فکر نمیکرد سریع دوید به سمت خونه.وقتی رسید خونه، دید همه همسایه ها جمع شدن دم خونه و دارن به آقا گرگه که راحت لالا کرده بود نیگاه میکنن ولی جرات نجات دادن بچه ها رو نداشتند!

خانم ببعی که این وضعو دید به رگ غیرتش بر خورد و رفت سریع یه چاقو از تو آشپزخونه برداشت و با یک آی نفس کش گفتن، افتاد به جون شکم آقا گرگه! ولی بس که هُل کرده بود ، چاقو رو همونطور عمودی فرو کرد تو شکم گرگه.بعله دیگه از قضا چاقو رفت تو سر و شکم شنگول و مُنگُل و خوناشون پاشید رو در و دیوار.یک وضعی شده بود که بیا و ببین ...همه جا خون پاشیده بود.تپه ی انگور داد زد :(( بـَــــع!)) یعنی مـــــــادر جان ! چَه کُوار مِه کُنی؟!  تو که کشتیشون مادر شکوه !!!!!

خلاصه اومد ثواب کنه ، کباب کرد( که البته این کباب در پشت صحنه ی این داستان توسط نویسنده خورده شد) یعنی زد و دو تا بچشو که نویسنده ، خیرِ سرش  می خواسته سالم از تو شکم گرگه دربیاره رو  کشت! و  گرگه  هم با همون بچه های تو شکمش رو به خاک سپردند و هفت روز و هفت شب براشون عذا گرفتند.پس از این داستان نتیجه میگیریم که طلاق اصلا چیز خوبی نیست .چون اگه بابای شنگول و مُنگُل مادرشونو طلاق نمیداد الان آقا گرگه جرات نمیکرد که بیاد دم خونه و بچه ها الان زنده بودن.پس همگی بیایید دست در دست هم  ریشه  های طلاق رو از خاک بکشیم بیرون !!

سلام به همه ترم اولی ها، شکوفه های باغ زندگی ، عزیزان دل من . می دونم که دل کوچیکتون مثل فنچ داره تاپ تاپ میزنه و ساعت 8 صبح روز اول مهر با سر وارد دانشگاه شدید، به چند نکته بسیار حیاتی توجه کنید تا روزگار مساعدتری در این مکان بسیار شریف (!!) داشته باشید:

1- سعی کنید بجای عبارت "آقا اجازه " از عبارت "ببخشید استاد " استفاده  کنید!

2-  هرگز شماره موبایل خود را روی دسته صندلی ننویسید، در غیر این صورت ممکن است بجای مریم ، تیمور گاو کُش با شما تماس بگیرد .

3- هرگز آمار دختر های کلاستون رو پیش مامانتون تعریف نکنید . چون دکتر گفته دمپایی برای مغز سر ضرر دارد.

4- اگرقصد دارید در خوابگاه زندگی کنید، ابتدا سعی کنید خوابیدن در زمستان با شوفاژ خاموش، درس خواندن در شب با قطعی برق و آرامش اعصاب  در حین  شنیدن موسیقی هوی متال را تمرین کنید.

5-به گفته یکی از مسئولان " سوء مصرف مواد مخدر در خوابگاه ها معضل بزرگی است" پس سعی کنید همیشه درست مصرف کنید !

6- اگر خیلی صفر کیلومتر هستید ویکی از تیکه (!) های کلاس از شما جزوه خواست هول نکنید . چون ممکنه بعد از دادن جزوه یه دفعه یادتون بیاد که فردا از همون درس امتحان دارید.

7- کپی کردن پروژه کار زشتیه. اما باید واقع بین بود ! همه ما گاهی مجبور می شویم کارهای زشت انجام دهیم.

8 - اگر داخل غذای سلف دمپایی ابری پیدا کردید، خیلی نا شکری نکنید چون ممکنه دفعه بعد دندون مصنویی پیدا کنید.

9- هرگز همسر آینده خود را به خوردن ساندویچ دعوت نکنید . اگر کردید برایش همبرگر نگیرید . اگر گرفتید لااقل پولش را حساب کنید . اگر نکردید بابت از دست دادن عشقتون خیلی ناراحت نشوید چون لااقل یک ساندویچ مجانی خورده اید!

10- اگر فسفر کافی ندارید داوطلب شدن برای تایپ کتاب در دست تالیف استاد میتواند گام مهمی در جهت پاس کردن درس باشد.

اگه پسرا با جنبه بشن :

1.هر پسری فقط یه دوست دختر داشت(و از اونجایی که من هنوز بر این نکته اصرار دارم که آمار تعداد دختران از پسران بیشتره،سر تعداد کثیری از دختران بی کلاه می مونه و لذا جنگ جهانی سوم بین دختران اتفاق می افتاد).

 
2.هر پسر هفته اول آشنایی با یه دختر به خواستگاریش می رفت(لذا دوران خوش دوستی و

استرس های قرار ملاقات از بین می رفت).

 
3.فشار بر روی دختران برای قبول شدن در دانشگاه به شدت افزایش می یافت.

 
4.بوی ترشی کشور رو بر می داشت (لذا مشکلات زیادی برای شهرداری پیش می یومد).

 
5.ازدواج برای دختران تبدیل به آرزو و رویای شبانه می شد.

 
6.برای گرفتن گل از دست عروس در عروسی خون و خونریزی راه می افتاد.

 
7.مانتو ها تنگ تر،جوراب ها کوچیک تر،شلوارها کوتاه تر و روسری حذف می شد.

 
8.شوهر مثل قند و پنیر کوپنی می شد و صف های طولانی برای گرفتن آن به وجود می اومد.

 
* پس به این نتیجه می رسیم که پسر ها همین طور بی جنبه باقی بمونن هم برای دخترا بهتره

هم برای تمدن و جامعه بشری